Deel A. De antieken (Egypte, Babylonië, heilige bruiloft) (1-10)

Ooit was er een tijd dat er nog geen schrift bestond. Verhalen werden mondeling doorgegeven en men verstond en begreep elkaar in de taal van het symbool. De kosmos was een godenwereld en de mens leefde daarmee in harmonie. Aansprekende voorbeelden daarvan zijn de oude culturen van Egypte en Mesopotamië. Aandacht wordt besteed aan de kosmologische opvattingen en de magische levensinstelling.

Aan de orde komen onder meer het mysterieuze Egyptische Dodenboek, de grote mythe van Isis en Osiris en het oer-oude Gilgamesj-epos in Babylonië. Uit het land van Mesopotamië stammen ook zeer oude scheppingsmythen, met onder meer een beschrijving van de zondvloed. Daar komen we onverwachte elementen in tegen. Niet alleen het ontstaan van de wereld wordt beschreven, maar ook het ontstaan van de goden en godinnen.
Bij een van de meest boeiende godengestalten staan we langer stil: Inanna (en haar fascinerende reis naar de onderwereld).

Voor er sprake was van mannelijke goden was er de Grote Godin, de oermoeder van kosmos en mens. Volgens Carl Gustav Jung een der belangrijkste archetypen in het menselijk bewustzijn. Met het verstrijken der tijden wordt ze steeds meer terzijde geschoven en gaan mannelijke nakomelingen haar plaats innemen; een overgang van het matriarchale naar het patriarchale.

Maar voor de eenzijdige mannelijke dominantie werd in oude tijden de hieros gamos, de heilige bruiloft, groots en meeslepend gevierd. Het is een verschijnsel dat duizenden jaren oud is, maar nog steeds actueel. Twee elementen zijn met het begrip hieros gamos sterk verbonden: seksualiteit (of juist de uitsluiting daarvan) en vereniging (het aspect van de unio mystica, de mystieke eenwording).

Uit dit oer-mysterie vloeiden andere mysteriën voort die deels ook ten grondslag lagen aan religieuze bewegingen. Maar een belangrijk deel bleef voor ingewijden en kent een traditie tot op de dag van vandaag.